“Pleur op, zou ik in het plat Haags zeggen.” Dat was de reactie van premier Rutte op beelden in de uitzending van Zomergasten, een paar maanden geleden. Hij liet een fragment zien waarin een journalist het werk onmogelijk werd gemaakt door Nederlandse Turken bij een demonstratie. Die uitspraak van de premier veroorzaakte nogal wat commotie. Veel fractieleiders in de Tweede Kamer vielen hem aan op zijn woordkeuze. Een minister-president onwaardig.

Een paar dagen geleden kozen de Amerikanen hun nieuwe president. De vooraf gedoodverfde verliezer van de verkiezingen wordt in januari geïnaugureerd als nieuwe ‘machtigste man’ van de wereld. Deze meneer Trump draait er zijn hand niet voor om, om bevolkingsgroepen of mensen persoonlijk te beledigen via de diverse media. Die twee woorden van Rutte hebben hier nogal wat losgemaakt. Aan de andere kant van de oceaan krijgt een van de invloedrijkste landen op de aardkloot een president die van beledigen zijn hobby heeft gemaakt. Grote bek of niet, grof gebekt of niet, uiteindelijk wordt hij afgerekend op zijn daden als leider.

In maart mogen wij naar de stembus om onze volksvertegenwoordigers te kiezen. Voordat we die keuze maken, zijn er genoeg problemen om over na te denken. Hoe moet het verder met Europa? Wat doen we met al die vluchtelingen? Dan is er het gedonder in het Midden Oosten. Maar een probleem is geen natuurverschijnsel; wij maken ze zelf. En voordat iets ‘ons’ probleem wordt, is er al een hele geschiedenis aan vooraf gegaan die in sommige gevallen lang en onoverzichtelijk is. Een verhaal dat toen nog de ver-van-mijn-bed-show was of waar we gewoon geen interesse in hadden. Het zou goed zijn als iedereen gebruik maakt van zijn of haar stemrecht en vooral nadenkt over inhoud en consequenties. Want elkaar respecteren en elkaar iets gunnen lijkt ook ons steeds meer moeite te kosten.

Ik post hier elke vrijdag een blog over iets dat me opvalt of wat ik meemaak.
Ik zoek ook werk als copywriter, redacteur of tekstschrijver. Dat mag gedeeld worden.