Ik trek mijn board op de backsite en suis over de ‘zwarte 1’. Op een smal plateau draai ik in en maak een Backside 360 Indy. Perfecte landing! Als een ballerina dans ik voorbij twee skiërs. Een stroom blinkend metaal flitst voorbij. De ronkende drukte op de snelweg brengt me terug in de realiteit, de bus naar huis. Die sprong met hele draai en een hand aan mijn board blijft een utopie. Ik glimlach. Het was een fantastische vakantie.

Ken je dat? Lekker gevoel om even beroemd of bewonderd te zijn. Heel even de held. Een vriend van me was er een kei in. Als zijn hersenpan geen andere verplichtingen had, dan droomde hij. Niet over het popsterrendom of aanbeden atletisme. Hij droomde over haar. Hij wilde er voor altijd in blijven wonen, in die bubbel. Of liever, hij hoopte dat het werkelijkheid werd.

Haar afwijzing was werkelijk, zakelijk. En hij ging knock out, alsof zijn overdosis dagdroom hem bijna fataal was geworden. Het herstel duurde maanden, zwetend, kotsend, rillend. Hij zwoer de dagdroom af, begroef zijn verslaving. Tot die ene dag, dat hij tussen soep en friet door hoorde dat ze weer alleen was. De doos van Pandora stond weer op een kier.

Dat is het geluk van een schrijver. De dagdroom mag als een drug zijn. Er is altijd een uitweg. Een stuk papier, een afgekloven pen, het maagdelijke beeldscherm, 26 letters, leestekens.

Ik post hier elke vrijdag een blog over iets dat me opvalt of wat ik meemaak.
Ik zoek ook werk als copywriter, redacteur of tekstschrijver. Dat mag gedeeld worden.