Als dagdromen drugs zijn

Ik trek mijn board op de backsite en suis over de ‘zwarte 1’. Op een smal plateau draai ik in en maak een Backside 360 Indy. Perfecte landing! Als een ballerina dans ik voorbij twee skiërs. Een stroom blinkend metaal flitst voorbij. De ronkende drukte op de snelweg brengt me terug in de realiteit, de […]

Lees verder →

Ik ben niet zomaar een nummer

Ctrl-alt-del. Dat brengt me bij het inlogscherm waar mijn flexpoolwerkdag mee begint. Of ik even mijn username en password wil invullen. Vanaf de ‘enter’ ben ik die medewerker met dat unieke zes-cijferige nummer. In de koffiepauze bel ik naar het UWV. Een gerobotiseerde vrouwenstem vraagt emotieloos om mijn burgerservicenummer. De lunchpauze gebruik ik om informatie […]

Lees verder →

Oempa Loempa’s en knuffeldag

Ze zijn er in het blauw en in het groen. Ik ben een van de groene Oempa Loempa’s. We zijn dan wel geen dwergen en we zingen en dansen niet om de haverklap als een revuegezelschap in een decor met chocoladerivieren. Maar het lijkt wel of de gelijkheid groter is als iedereen gekleed is in […]

Lees verder →

Geld tot de macht x

Hij groeide op in een sloppenwijk. Zijn naam groeide sneller dan zijn lengte. Soms vroeg men zich af of hij wel aanwezig was. En dan plotseling, boem. Raak! Want hij miste zelden. Hij schoot onverwacht en met scherp en dat met de creativiteit van Picasso. Dat talent bleef niet onopgemerkt. Ik kijk Tottenham Hotspur – […]

Lees verder →

Geraamtes en hun geheimen

Een rode plastic vork, twee blikjes Red Bull, een vouwkrat en een kapotte paraplu. Ik ben op weg naar de stad, een hand in mijn zak, in de andere een appel. De winter bijt in mijn oren. Een kille wind blaast mijn gedachten naar een andere dimensie. “Lukt het met werk zoeken?” Onder haar vragende […]

Lees verder →

Shift slash, mijn goede voornemen

Shift slash, dat is mijn goede voornemen Vijf jaar geleden verdronk Amy zichzelf in alcohol en schaarde zichzelf daarmee in het illustere rijtje 27-jarigen. Had iemand mij gevraagd wie Amy Winehouse was, had ik geantwoord: “Die vrouw met die unieke stem, die zwarte suikerspin en een gigantische collectie lege flessen. They tried to make her […]

Lees verder →

Het dendert en een mannetje lakt

Ik wacht, met mijn rechter voet op de trapper. Kou prikt door mijn handschoenen. Ik blaas wolkjes op het ritme van mijn ademhaling. Twee meter voor me denderen tientallen tonnen metaal op twaalf wielen voorbij. De ijzige rijwind die in het kielzog meeraast omhelst me hardhandig. Ik ril. Je zou maar op een kerstmarkt staan, […]

Lees verder →

De Koperslager

De koffer wacht ongeduldig op hem in de gang. Met hulp van de ruitjes naast de deur toveren vlassige zonnestralen kleur op het zwarte leer. Hij zet de lege koffiekop op het aanrecht. Vandaag is de hoofdrol voor hem, voor hen beide. Dat weet zijn vrouw ook. Hij proeft het in haar kus. Toen Antonín […]

Lees verder →

Dansen op een canvas van honingmosterd

Ik kijk over heuvels van honingmosterd. Om me heen golft een diep opzwepend ritme. Mijn bovenlichaam deint, armen resoneren, benen knikken eerst onwennig. Ik raak vertrouwd met de geluiden die als sterren oplichten en durf me te laten gaan. Ja, zo moet Buttrich het bedoelen. Ik ben weer terug in de woonkamer en neem nog […]

Lees verder →