Wat ik eigenlijk bedoel is …

Afgelopen woensdag was de eerste lesavond van de cursus Copywriting. Tot halverwege december stap ik weer elke woensdag in de trein naar Utrecht om me op de hogeschool bij te laten spijkeren in het schrijversvak dat volgens mij het beste bij me past. WIEBI is de eerste wijze les die ik er heb geleerd, een trucje voor als je het even niet meer weet.

Herschrijf de tekst van een advertentie voor de Zorg Carrière Beurs. Dat was de eerste opdracht van de cursus. De originele tekst, die mensen moest motiveren om de beurs te bezoeken, haalde geen voldoende bij de docent. Het was volgens hem amper het cijfer 1 waard en dat konden wij, de cursisten, beter. Blijf doorschrijven, zorg dat je pen in beweging blijft; dat was de belangrijkste regel waar we ons aan moesten houden. En als je het even niet meer weet dan gebruik je WIEBI. Je schrijft net zo lang de woorden ‘Wat Ik Eigenlijk Bedoel Is’ totdat je hersenen zich afvragen waar je eigenlijk mee bezig bent. Er komt dan vanzelf nieuwe input.

In mijn alledaagse beslommeringen kom ik ze ook tegen, die WIEBI-momenten, dat ik het even niet meer weet. Als de moed langzaam richting mijn schoenen sijpelt na het volgende antwoord op een sollicitatie; iets met niet voldoen aan profielen. Of als ik me weer afvraag hoe ik serieuze schrijfervaring kan opdoen zonder ruzie te krijgen met het UWV. Wat ik eigenlijk bedoel is …

Ken je dat gevoel, dat de wil er is maar dat je je geloof weer moet uitdeuken? Wat ik eigenlijk bedoel is dat mijn wil groot is. Dan moet er ook een weg zijn.

Ik post hier elke vrijdag een blog over iets dat me opvalt of wat ik meemaak.
Ik zoek ook werk als copywriter, redacteur of tekstschrijver. Dat mag gedeeld worden.