Die aanslag op de spelersbus van Borussia Dortmund, massale vechtpartijen rond Olympique Lyon – Beşiktaş; de voetbalgeschiedenis vult zich onregelmatig met zwarte vlekken. Gelukkig zijn de kleinere en grote momenten van glorie sterk in de meerderheid.

Afgelopen week las ik een klein sportbericht met een grote wauw-factor; althans, dat vind ik. De 32-jarige Italiaan Giorgio behaalde zijn masterdiploma in Business Administration aan de Universiteit van Turijn. Wat dat met sport te maken heeft? Zijn masterscriptie droeg de titel ‘The Business Model of Juventus Football Club in an International Context’.

Ik ben nieuwsgierig welke feiten zo’n zelfde masterscriptie zou aandragen als Barcelona of Real Madrid bestudeerd waren. Welke financiële goocheltrucs komen er dan uit de hoge hoed? Lezen we dan over bochten waar Houdini zich zelfs niet doorheen zou kunnen wringen? En voor het inzicht van de voetbalwereld zou die scriptie het best geschreven zijn door een van de spelers van hun A-selecties.

De profvoetbalwereld is in mijn ogen een schimmige vorm van het bedrijfsleven. Maar uiterlijk blijft het een volkssport, beoefend door atleten die de gelaagdheid van de bevolking wel aardig weergeven. Voetballers op topniveau leven (de meeste in ieder geval, denk ik) een ultragezond leven, met pittige trainingen en veel rust. Kun je zoiets combineren met een universitaire opleiding? En welke speler van de Koninklijke of van Barça zou daartoe in staat zijn? Sergio Ramos? Pepe, of Luis Suárez? Mwa.

Maar het kan dus wel. Weet je nog dat Luis tijdens het WK in Brazilië zijn tanden in de schouder van de Italiaanse verdediger Chiellini zette? Yep, de voornaam van Chiellini is Giorgio. De spijkerharde verdediger van Juve studeerde vorige week dus af aan de Universiteit van Turijn. Cum Laude.

Ik post hier elke vrijdag een blog over iets dat me opvalt of wat ik meemaak.
Ik zoek ook werk als copywriter, redacteur of tekstschrijver. Dat mag gedeeld worden.