Deze keer ben ik erbij

We stonden in de rij. Met z’n tweeën. En daar voelde je het al een beetje, de vonken, de siddering. Geroezemoes voor en achter je. Hooguit nog acht stappen en €5,- tot de deur. En toen stak er vooraan een hoofd boven de rij uit. “Ja, sorry mensen. We zijn vol.” Verdomme nog! We hadden er zo graag bij willen zijn.

Volgens sommigen is het een soort sjamanisme. Die kring in het midden. En iedereen die het voelen wil, die het wil beleven, eromheen. Er zijn er zeker die zich de eerste minuten afvragen waar ze beland zijn. Die met hun handen in de zakken als een heiden het gebed aanhoren. Maar niemand gaat weg. Die cirkel is een soort magneet. Je wilt niet degene zijn die er aanvankelijk wel bij was, maar het toch allemaal gemist heeft.

Een zweem van tonen. Je hart bonkt mee met de klappen van de trom. Het resoneert tegen de binnenkant van je ribbenkast. Langzaam trekken de trillingen door je lijf naar je ledematen. Het kan even duren. Hangt ook af van je persoonlijkheid. Maar dan tappen om je heen de eerste voeten. Handen glijden uit broekzakken. Alles wat kan bewegen aan een menselijk lichaam schudt wakker. Je wordt meegezogen in de energie vanuit dat centrum. Het ritme zwelt aan, gewikkeld in de harmonie van psychedelische woorden en soundscapes. Als een knetterend lont. En dan: BAM, gaat de meute los.

Achteraf hoorden we alleen maar lovende verhalen.
“Die sfeer, jezus man, zo vet!”
“De beste show die ik gezien heb. Zeker weten!”
“Echt te gek. Had je bij moeten zijn, jonguh!”
Wij waren er dus niet bij. Want zo werkt dat bij DDW Music. Wie het eerst komt … En dat voor een paar eurootjes. Wij waren dus acht stappen te laat.

Op 12 oktober speelt S.T. Cordell in de Effenaar. Midden in de grote zaal. Prepare for some dance music with rock instruments. En deze keer ben ik er wel bij. Dat heb ik alvast gefixt. Of eigenlijk geBobt (waarschijnlijk zijn er hooguit drie mensen die deze opmerking begrijpen). De wijze woorden laat ik graag aan de mannen van S.T. Cordell zelf:

“Let’s not forget, music is meant to escape. Let go and party anywhere in the world! So wear sneakers.”

Kijk maar wat je ermee doet. Schrijf het op een tegeltje in de badkamer. Of laat het voor wat het is en ga gewoon door met het beslommeren van dagelijkse dingen. Maar ik heb je gewaarschuwd. Ik weet hoe dat voelt. Dat je er niet bij was.

Voorheen schreef ik onder elke blog dat ik op zoek was naar een baan als copywriter. Was. Want ik heb de kans gekregen om in die hoedanigheid aan de slag te gaan. Bij DTG in Amsterdam.