Het deed me denken

Gepost op door Stefan Hultermans · 22 reacties

“Excuses voor de te korte trein. Hij had tien bakken lang moeten zijn, maar het zijn er maar zes. Vraag ons niet waarom. Dit is de trein naar Maastricht bla bla bla.” Ik had mezelf net in een hoekje naast de trap geparkeerd in een intercity naar het zuiden, terug naar huis. De hoofdconducteur bood door de intercom zijn excuses aan. Het deed me denken aan de column die ik afgelopen weekend las. Premier Rutte had sorry gezegd omdat hij zijn verkiezingsbeloften niet was nagekomen. Volgens de schrijver kunnen excuses werken, als ze tenminste oprecht zijn. “Mark zei echter sorry. Sorry is niet alleen Engels, maar het is de allerluiste vorm van excuses aanbieden. Sorry is een nepjuweel,” aldus de schrijver van het stuk.

Terwijl ik in alle spelonken van mijn geheugen zocht naar de naam van de columnist (Theodoor Holman; ik heb het net opgezocht) eiste een strenge vrouwenstem mijn aandacht op. “Battery’s bitchin’ a leak!” Dat zei ze vast en zeker niet, maar dat is wat ik telkens versta als ze me er fijntjes op wijst dat het energiepeil van mijn iPod bijna het dieptepunt heeft bereikt. Het deed me denken aan de Engelstalige liedjes op de radio die ik als klein manneke fonetisch meezong. Wie lievin togedder, but stil is forel, weer redding a Johns taai, toe urtoekentel. Gelukkig is de originele tekst van Europe niet veel diepzinniger. En geloof het of niet, mijn Engels is een stuk vooruit gegaan in de jaren daarna.

Ondertussen was Den Bosch een gepasseerd station. Ik kon mijn reis voortzetten op een klapstoeltje. Na een minuut of vijf meedeinen en schokken met de stuiptrekkingen van de trein, werd ik me plotseling heel bewust van de geluiden die zo’n OV-monster maakt. De muziek die dat anders maskeert was bijna ongemerkt gedoofd. Ik luisterde naar het zoeven, piepen en ratelen met mijn blik naar de vloer gericht. De vage vegen in het grijze linoleumachtige spul deden me denken aan de basisschool. Daar lag ook zo’n vloer, op de gangen, in de aula, het klaslokaal. Ik staarde ernaar als ik zat te dromen.

Nog voordat ik kon wegzinken in een vergaarbak van schoolherinneringen verkondigde de intercom station Eindhoven. Ik stond op en drukte op de knop die de deur sissend in beweging zette. Het deed me denken. Ik droom nog steeds, maar tegenwoordig open ik ook deuren.

22 reacties

  7. I leave a comment when I especially enjoy a post on a website or if
    I have something to valuable to contribute to the conversation. Usually it is triggered by the fire communicated in the article
    I browsed. And on this post Het deed me denken |
    Creative SEO-copywriter. I was actually excited enough to drop a commenta response
    😛 I do have 2 questions for you if it’s allright.
    Could it be just me or do a few of the comments appear like they are written by brain dead folks?
    😛 And, if you are posting on other social sites, I would like to follow you.

    Would you list every one of all your social pages like your linkedin profile, Facebook
    page or twitter feed?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.