Vier mooie dagen waren het. De eerste daarvan was 5 mei, in tentjes, op een low budget-camping in Frankrijk, klimmen met vrienden. En ’s avonds barbecueën, met z’n allen om het kampvuur, een biertje erbij.

Het weer deed leuk mee, dat moet gezegd. Maar het geeft een bijzonder gevoel om daar te zitten, met een biertje in je hand, met die mensen, bij dat vuur. Het inspireerde me om een poëtische poging te doen om dat te beschrijven.

’t Laait op
’t Vloeit weg
In de geest van de vrijheid

Vloeiend
Verhit
Verzuipt de bescheidenheid

Bij licht
En gloren
Gloeit nog vergankelijkheid

Dan laait
En brandt
En vloeit weer de vrijheid

Wanneer iets poëzie is weet ik eigenlijk niet. Wanneer zo’n tekst goed is, ik heb geen idee. Voel vooral de vrijheid om me te laten weten wat je er van vindt.