We zitten middenin de sportzomer. Lekker! Ik houd er wel van om mensen diep te zien gaan om de maximale prestatie uit hun lijf te persen. Dat kan heel inspirerend zijn. Wat tegenwoordig veel meer opvalt, is dat elke volgende zomer met grote sportevenementen het publiek nadrukkelijker zijn aanwezigheid toont.

Ik heb tijdens een EK voetbal nog nooit zoveel mensen het veld op zien rennen. Nou ja, ‘zien’ is een groot woord. De regie heeft, in mijn ogen terecht, opdracht gekregen om dit soort amoebes niet in beeld te brengen.
Tijdens de driedaagse van Marseille werd het centrum van de Franse havenstad vakkundig afgebroken door Engelse en Russische hooligans. Ik zag de beelden en vroeg me af waarom Europa eigenlijk een beschaving genoemd wordt. Gelukkig lieten de Ieren en de IJslanders zien hoe je op een hartverwarmende manier sport beleeft.

Nu volg ik de ontknoping van de tour. Niet dat ik elke dag werkloos zit toe te kijken hoe wetenschappelijk uitgemergelde mannen op een fiets door Frankrijk rijden. Meestal kan ik de laatste paar kilometers nog meepikken. En er zijn genoeg media om tussentijds op de hoogte te blijven. De beelden zie ik dan wel in de Avondetappe. Die beelden …

Het lijkt wel alsof steeds meer mensen in Frankrijk langs de weg gaan staan om zelf in beeld te komen. Hoe irritant moet het zijn als je bergop het zuur in je benen zit te trappen, en er komt plotseling een of andere idioot met een grote vlag naast je rennen?! Ik zag Froome (spreek uit op z’n Sagans) uithalen naar zo’n meeloper. En ik dacht: mooi, recht op z’n bakkes! Later twitterde de Engelsman dat de vlag van de meerenner bijna tussen zijn voorwiel zat.

Ik kan me voorstellen dat het voor de coureurs een fantastische belevenis is als er duizenden mensen langs de weg staan. Ik bedoel ook letterlijk langs de weg. Bij bergetappes staat het publiek steeds verder op de weg. Denk aan het ongelooflijke voorval met die motor waar Porte, Mollema en Froome eendrachtig overheen doken. De weg was er breed genoeg om in een Amerkaan met brede heupen naar boven te knorren. Maar de doorgang tussen de massa uitgelaten randdebielen was zo nauw, dat de motor met camerman zich er niet doorheen kon wurmen. Maar iemand kan later in ieder geval met trots tegen zijn kleinkinderen vertellen dat hij erbij was, in zijn appelgroene mankini, terwijl zijn vogeltje al de hele dag in een nest van kunstschaamhaar lag te zweten.

Terwijl de technologische hoogstandjes toenemen, lijkt het verstand van sommigen langzaam weg te druppelen. Laten we hopen dat het in Rio een beetje beschaafd blijft. Dat de tribunes vol zitten met vrouwen in bikini. Ik stem voor!