Tijd voor een ballad

Een zwetende zwerm voor het podium, kelen die jouw teksten van buiten kennen, onbekenden die betalen om jou te kunnen zien en horen. Ik droom er wel eens van om met een band op de planken te staan. Queens Of The Stone Age-stijl; grommende, rauwe gitaren. Of in een band als de Sex Pistols, maar […]

Lees verder →

De vrijdagmiddagborrelspecialist en het zoekwoordenonderzoek

Wat heeft de vrijdagmiddagborrelspecialist gemeen met het zoekwoordenonderzoek? Het zijn allebei samengestelde zelfstandige naamwoorden. Ofwel, het zijn een of meer zelfstandige naamwoorden die samen een nieuwe eenheid vormen. Schrijf je die aan elkaar? Voor dat soort vragen bezoek ik mijn vrienden van het Genootschap Onze Taal. Zij schrijven daarover: “Een samenstelling is een combinatie van […]

Lees verder →

Cultheld Hooverman (een semi-alliteratie)

Eindhoven, 9.00 uur ’s ochtends. Een één-euro-achterlicht met elastiekbevestiging van de Action (ik gebruik ze zelf ook) is duidelijk slachtoffer geworden van het noodweer dat gisteravond over de stad trok. Het ligt eenzaam en besmuikt met doodsvlekken op de koude harde klinkers van de straat; niet eens in de goot. De stilte na de storm […]

Lees verder →

Dat Riekt Naar Een Oxymoron

“Je bent nieuwsgierig en enthousiast, beschikt over journalistieke ervaring en hebt talent.” Deze zin staat letterlijk in een vacature voor verslaggever / redacteur in het Eindhovens Dagblad. Dit klinkt als een oxymoron, er zit een tegenstrijdig luchtje aan. Het is niet de eerste vacature waarin zo’n geurig profiel de standaard is. In 1999 haalde PSV […]

Lees verder →

Het is maar een minuut

Ik vroeg hem hoe het gegaan was. “Oh, ja goed”, zei hij. Het klonk een beetje laconiek, alsof het de normaalste zaak van de wereld is dat je in je eentje op een podium een drumsolo geeft voor meer dan honderd mensen. Vanavond is het mijn beurt. Als finalist van Schrijven voor Afghanistan, de schrijfwedstrijd […]

Lees verder →

Tweet tweet

“Pepe is such a dick!” Ik was het er helemaal mee eens, met deze opmerking die Gary Linneker afgelopen zaterdag op Twitter plaatste. Ik volg het voetbalboegbeeld van de BBC niet op social media. Zijn tweets kwamen voorbij in een talk show op tv. Ik ben nu nog redelijk passief aanwezig op Twitter en de […]

Lees verder →

Alleen de mens en de rat …

“Alleen de mens en de rat groeien vanuit de anus.” Boven de meeste hoofden van de aanwezige lunchers groeien onzichtbare vraagtekens. In een willekeurige lunchpauze bij een culturele instelling worden er niet alleen vleeswaren en kaas aangesneden. Er gaan vaak boeiende, vreemde en of interessante gespreksonderwerpen over de tafel. Inspirerende half-uurtjes zijn dat, waarin ik […]

Lees verder →

Toen kwam die ene vraag

“En wat heb jij een werkgever te bieden?” Ik wist dat die vraag zou komen. Ze had het me van tevoren verteld. Dan kon ik me er alvast een beetje op voorbereiden. Dat heb ik dus ook gedaan. Ze belde me tegen het eind van de middag, de journaliste van het AD. Een week eerder […]

Lees verder →

’t Laait op

Vier mooie dagen waren het. De eerste daarvan was 5 mei, in tentjes, op een low budget-camping in Frankrijk, klimmen met vrienden. En ’s avonds barbecueën, met z’n allen om het kampvuur, een biertje erbij. Het weer deed leuk mee, dat moet gezegd. Maar het geeft een bijzonder gevoel om daar te zitten, met een […]

Lees verder →

En dan zit je ineens in de selectie

“Dit is echt iets voor jou.” Een berichtje in die geest kreeg ik van een vriendin begin januari, aangevuld met een link. Save the Children, een onafhankelijke organisatie die opkomt voor de rechten van kinderen, had een schrijfwedstrijd uitgeschreven. Ze vroeg iedereen die het leuk vond om te schrijven een kort verhaal te pennen voor […]

Lees verder →